ว่าด้วยการให้ทานโดยเคารพ

บุคคลผู้ให้สิ่งของที่ประณีตหรือไม่ก็ตาม ให้สิ่งของที่มีมูลค้ามากหรือน้อยก็ตาม

หากให้โดยไม่เคารพในทาน ไม่ทำความนอบน้อมในทาน ไม่ได้ให้ด้วยมือของตนเอง 

ให้ของที่เหลือเดน ให้ทานโดยไม่เชื่อเรื่องกรรมและผลของกรรม (คือให้ไปอย่างนั้นเองแต่ก็ไม่ได้เชื่อว่าจะมีผลอะไรต่อไป) 

ทานที่ให้นี้จะส่งผลให้เขา

...เมื่อไปเกิดในที่ใดก็ตาม แม้มีทรัพย์มาก 

จิตของผู้นั้นย่อมไม่ยินดีที่จะทานอาหารอย่างดีจะรับประทานแต่ของเก่า  ค้างคืน

แม้มีทรัพย์มาก ย่อมไม่ยินดีที่จะใช้ผ้าเนื้อดี   ชอบแต่ผ้าเนื้อหยาบ

แม้มีทรัพย์มาก  ย่อมไม่ยินดีที่จะใช้พาหนะดี ๆ ชอบแต่ของเก่า ๆ แม้มีทรัพย์มาก 

ย่อมไม่ยินดีที่จะทรัพย์นั้นมาบำรุงบำเรอด้วยสิ่งที่ตนปรารถนา 

แม้บริวารของผู้ให้ทาน คือ บุตร  ภรรยา  ทาส  คนรับใช้  เป็นต้น    ก็ไม่เชื่อฟัง

เหล่านี้เป็นผลแห่งกรรมที่ทำทานโดยไม่เคารพ  ไม่ตระหนักเห็นคุณค่าในการทำทาน 

ส่วนบุคคลผู้ให้ทานที่ประณีตหรือไม่ก็ตาม  ถ้าให้ทานโดยเคารพ  ทำความนอบน้อมในทาน  ให้ทานด้วยมือของตนเอง   ให้ของที่ไม่เหลือเดน 

และให้ทานโดยเชื่อกรรมและผลของกรรม  ทานนั้นจะส่งผลให้เขา...

เมื่อไปเกิดที่ใดก็ตาม  จิตของเขาย่อมน้อมไปเพื่อรับประทานอาหารอย่างดี ย่อมยินดีในการใช้ผ้าเนื้อดี   ย่อมยินดีในการใช้ยานพาหนะดี ๆ  

จิตของเขาย่อมยินดีในการบำรุงบำเรอด้วยสิ่งที่น่าปรารถนา 

แม้บริวารของผู้ให้ทาน คือ บุตร ภรรยา  ทาส  คนรับใช้   เป็นต้น  ย่อมเชื่อฟัง 

ข้อนี้ก็เป็นผลแห่งกรรมที่ทำทานโดยเคารพ