เวรย่อมระงับได้ด้วยการไม่จองเวร นี้คือสัจธรรม

ในกาลนานมาแล้ว เศรษฐีผู้หนึ่งมีภรรยาเป็นหมัน ต่อมาเขาได้นำหญิงอีกคนหนึ่งมาเป็นภรรยา เหตุการณ์โกลาหลเกิดขึ้นเมื่อภรรยาน้อยตั้งท้อง วันหนึ่งภรรยาหลวงสืบทราบมาว่าภรรยาน้อยตั้งทองจึงนำยาแท้งลูกมาให้กิน จนกระทั่งภรรยาน้อยตกเลือดเสียชีวิตไปในที่สุด

ในชาติต่อมา หญิงทั้งสองคนนี้ก็ตามล้างตามผลาญกันอีก โดยเมียหลวงในชาตินั้นเกิดเป็นไก่ ส่วนเมียน้อยเกิดเป็นแมว เมื่อแม่ไก่ออกไข่แล้วลูกไก่ฝักไข่ออกมาวันแรกก็ถูกแมว (อดีตเมียน้อย) มากัดกินลูกไก่จนหมด เป็นอยู่อย่างนี้ทุกครั้งไป

อีกชาติต่อมาทั้งสองก็มาเกิดเป็นสัตว์อีก อดีตเมียน้อยเกิดเป็นเนื้อสมัน อดีตเมียหลวงเกิดเป็นนางเสือดาว เมื่อแม่เนื้อสมันออกลูกก็ถูกเสือดาวมากัดกินลูก เรียกได้ว่าผลัดกันสังหารคนละชาติด้วยอำนาจผูกเวร

จนในที่สุด อดีตเมียน้อยมาเกิดเป็นธิดาของเศรษฐีในกรุงสาวัตถี ส่วนอดีตเมียหลวงมาเกิดเป็นนางยักษิณี นางยักษิณีตนนี้มีชื่อว่านางกาลียักษิณี ได้ไล่ติดตามหญิงบุตรสาวของเศรษฐีที่อุ้มบุตรอยู่ในวงแขนไปถูกที่ เมื่อนางผู้ถูกไล่ติดตามอยู่อย่างนี้ก็ไม่รู้จะไปพึ่งใคร วันหนึ่งนางทราบว่าพระศาสดากำลังแสดงธรรมอยู่ที่วัดพระเชตวัน จึงวิ่งหนีไปทางนั้น แล้วนำบุตรไปวางลงที่เบื้องบาทของพระศาสดา ฝ่ายนางกาลียักษิณีก็ติดตามมาอย่างไม่ลดละ แต่ถูกเทวดาผู้รักษาประตูพระเชตวันสกัดไว้ที่ประตูวัดไม่ยอมให้เข้าไปข้างใน พระศาสดาทราบเหตุนี้จึงได้อนุญาตให้นางเข้าไปได้ เมื่อนางยักษ์เข้ามาพระพุทธองค์ได้อบรมสั่งสอนด้วยพระดำรัสว่า

 “เหตุไร เจ้าจึงทำอย่างนั้น ก็ถ้าพวกเจ้าไม่มาสู่เฉพาะหน้าพระพุทธเจ้าผู้เช่นเราแล้ว เวรของพวกเจ้า จักได้เป็นกรรมตั้งอยู่ชั่วกัลป์ เหมือนเวรของงูกับพังพอน, ของหมีกับไม้สะคร้อ และของกากับนกเค้า, เหตุไฉน พวกเจ้าจึงทำเวรและเวรตอบแก่กัน เพราะเวรย่อมระงับได้ด้วยความไม่มีเวร หาระงับด้วยเวรไม่”

เมื่อพระศาสดาทรงแสดงพระสัทธรรมเทศนาจบลง นางยักษิณีได้บรรลุพระโสดาบัน.

จากเรื่องสอนให้รู้สอนให้รู้ว่า ไม่มีความเสียหายใดที่ร้ายแรงเท่ากับการผูกอาฆาตพยาบาท เพราะถ้าเราตัดวงจรอาฆาตไม่ได้ในชาตินี้ ชาติต่อๆ ไปก็ต้องไปก่อเวรก่อกรรมกันใหม่เรื่อยไปไม่จบไม่สิ้น