คนไม่มีบุญแม้เจอพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ไม่ยากฟังธรรม

ในสมัยที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จดำเนินจากสถานที่บรรลุธรรม เพื่อโปรดปัจจวัคคีย์ที่
ป่าอิสิปตนมฤคทายาวัน ระหว่างทางอุปกาชีวกผู้เป็นนักบวชนอกพระพุทธศาสนา 
เห็นพระพุทธองค์นั่งอยู่ใต้ต้นไม้แห่งหนึ่ง มีผิวพรรณผ่องใส่เลยเข้ามาถามว่า

 "ท่านบวชกับใคร ใครเป็นศาสดาของท่าน ท่านชอบหลักธรรมข้อไหน ? "

พระพุทธองค์ตอบด้วยความองอาจ ประดุจพญาราชสีห์บันลือสีหนาทว่า

                                        "เราเป็นผู้ครอบงำธรรมทั้งปวง รู้ธรรมทั้งปวง...

                                 พ้นแล้วเพราะความสิ้นไปแห่งตัณหา

                                 เราตรัสรู้ยิ่งเองแล้ว จะพึง

                                 อ้างใครเล่า อาจารย์ของเราไม่มี คนเช่นเรา

                                 ก็ไม่มี บุคคลเสมอเหมือนเราก็ไม่มี ในโลกกับ

                                 ทั้งเทวโลก เพราะเราเป็นพระอรหันต์ในโลก

                                 เราเป็นศาสดา หาศาสดาอื่นยิ่งกว่ามิได้ เราผู้เดียว

                                 เป็นพระสัมมาสัมพุทธะ "

เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสอย่างนี้แล้ว อุปกาชีวกทูลว่า เป็นให้พอเถิด ท่านควรเป็นผู้ชนะหาที่สุดมิได้  ดังนี้แล้วสั่นศีรษะ จากนั้นก็เดินหลีกไป

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า 
คนไม่มีบุญแม้เจอพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ไม่ยากฟังธรรม

ศาสนาหรือความเชื่อต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นมาในโลกนี้ ลองพิจารณาดูแล้วไม่เป็นเหตุเป็นผลเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ก็ยังมีคนเคารพนับถือกันอย่างมากมาย 

นักบวชในศาสนานั้น ๆ บางทีก็เจอคำสอนที่ดีกว่าคำสอนเดินของตน 
แต่กลับไม่ยอมรับหรือเปลี่ยนความเชื่อ
เพราะความถือตัว และสำคัญว่าคำสอนของเราก็แน่ เช่น ชฏิล ๓ พี่น้อง
ทั้งสามท่านนี้ก่อนที่จะมาเป็นสาวกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าโคตรถือตัวเลยทีเดียว 
แต่เนื่ืองจากได้ทำบุญเก่ามาดี พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงหาวิธีปราบความถือตัว
ด้วยการแสดงฤทธิ์ต่าง ๆ ถึง ๓,๕๐๐ อย่าง แต่แม้จะแสดงมากขนาดนี้

ชฎิลอุรุเวลกัสสปผู้เป็นพี่ใหญ่ก็ยังบอกว่า 
"พระพุทธเจ้ามีฤทธิ์มาก มีอานุภาพมากแต่ก็ไม่เป็นพระอรหันต์เหมือนเราอย่างเรา" 
พระพุทธองค์เลยพูดแทงใจดำให้ได้คิดว่า 
"อุรุเวลกัสปะท่านไม่ได้เป็นพระอรหันต์ 
แม้วิธีการปฏิบัติเพื่อให้เป็นพระอรหันต์ท่านก็ไม่รู้ ฯลฯ " 
เมื่อพูดดังนี้ทำให้ได้คิด แล้วก็คิดได้ทิ้งความอวดดื้อถือดี
ก้มกราบขอบวชแทบเท้าของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในที่สุด  

สรุปแล้ว สายบุญเก่าที่เคยทำมากับพระพุทธศาสนาเป็นเรื่องสำคัญ 
ปัจจุบันแม้เกิดมาไม่ได้พบพระสัมมาสัมพุทธเจ้า 
แต่ก็ได้พบพระพุทธศาสนาทำให้เราได้ฟังธรรมบำเพ็ญบุญ

Read More

ภรรยา ๑๐ ประเภท

๑. ภรรยาสินไถ่ คือ หญิงที่ชายเอาเงินซื้อมาอยู่ร่วมกัน

๒. ภรรยาที่อยู่ด้วยความสมัครใจ คือ หญิงที่เป็นคู่รักตกลงใจมีอยู่กินร่วมกัน

๓. ภรรยาที่อยู่เพราะสมบัติ คือ หญิงที่ย่อมมาอยู่ด้วยเพราะชายยกสมบัติให้

๔. ภรรยาที่อยู่เพราะผ้า คือ หญิงที่ย่อมมาอยู่ด้วยเพราะชายมอบผ้าให้ (เข้าใจว่าสมัยก่อนผ้าหายาก)

๕. ภรรยาที่เข้าพิธีสมรส คือ หญิงที่ได้เข้าพิธีแต่งงานอย่างถูกต้องตามธรรมเนียม

๖. ภรรยาที่ถูกปลงเทริด คือ หญิงที่ประเพณีให้สวมใส่เครื่องประดับอะไรสักอย่างหนึ่ง เมื่อถูกชายใดถอดออกก็ต้องไปอยู่กับคนนั้น

๗. ภรรยาทาส คือ หญิงที่เป็นทั้งคนรับใช้และเป็นเมีย

๘. ภรรยาที่เป็นเหมือนแม่ คือ หญิงที่ค่อยดูแลสามีเสมือนแม่ดูแลบุตร

๙. ภรรยาที่เป็นเหมือนเพื่อน คือ หญิงที่เป็นทั้งเพื่อนคุย เพื่อนกิน เพื่อนเล่น พร้อมกับเป็นเมียด้วย

๑๐. ภรรยาชั่วคราว คือ หญิงที่อยู่กันกับชายเป็นครั้งคราว

Read More

ภัยต่างๆ ทางธรรมชาติมีผลมาจากศีลธรรมของมนุษย์

“สมัยใด ที่ผู้ปกครองประเทศไม่ตั้งอยู่ในธรรม สมัยนั้น พวกข้าราชการก็ไม่ตั้งอยู่ในธรรม  แม้พวกนักวิชาการและผู้ประกอบการก็ไม่ตั้งอยู่ในธรรม  แม้ที่สุดประชาชนก็ไม่ตั้งอยู่ในธรรม เมื่อเป็นดังนี้ พระจันทร์และพระอาทิตย์ย่อมหมุนเวียนไม่สม่ำเสมอ  ส่งผลให้คืนและวันหมุนเวียนไม่สม่ำเสมอ เดือนหนึ่งและกึ่งเดือนก็หมุนเวียนไม่สม่ำเสมอ

เมื่อเดือนหนึ่งและกึ่งเดือนหมุนเวียนไม่สม่ำเสมอ ฤดูและปีก็ย่อมหมุนเวียนไม่สม่ำเสมอ เมื่อฤดูและปีหมุนเวียนไม่สม่ำเสมอ ลมย่อมพัดไม่สม่ำเสมอ เมื่อลมพัดไม่สม่ำเสมอ ลมก็เดินผิดทางไม่สม่ำเสมอย่อมพัดเวียนไป เมื่อลมเดินผิดทางไม่สม่ำเสมอพัดเวียนไป เทวดาย่อมกำเริบ เมื่อเทวดากำเริบฝนย่อมไม่ตกต้องตามฤดูกาล เมื่อฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล ข้าวกล้าทั้งหลายก็สุกไม่เสมอกัน มนุษย์ผู้บริโภคข้าวที่สุกไม่เสมอกัน ย่อมเป็นผู้มีอายุน้อย มีผิวพรรณเศร้าหมองมีกำลังน้อย มีอาพาธมาก "

ธัมมิกสูตร มมก. เล่ม 35 หน้า 223

จากพระสูตรนี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า สภาพแวดล้อมต่างๆ เป็นผลมาจากศีลธรรมของมวลมนุษย์นั่นเอง ถ้ายุคสมัยใดมนุษย์มีศีลธรรมสูง สภาวะแวดล้อมต่างๆก็จะเอื้อต่อการดำรงชีวิตอย่างมีความสุข แต่ถ้ายุคใดที่ศีลธรรมเสื่อมถอย ธรรมชาติจะแปรปรวน ภัยพิบัติทางธรรมชาติก็จะมีมาก พฤติกรรมของมนุษย์จึงเป็นตัวกำหนดความเป็นไปของสภาพดินฟ้าอากาศ และเมื่อสภาพดินฟ้าอากาศเหล่านั้นเปลี่ยนแปลงไปในทางเสื่อม ก็จะส่งผลย้อนกลับมาให้โทษแก่มวลมนุษย์อีกที

ภาวะโลกร้อนเป็นผลจากความโลภของมนุษย์ที่มุ่งสร้างความเจริญทางเศรษฐกิจโดยไม่คำนึงถึงความเสียหายของธรรมชาติ มุ่งกอบโกยทรัพยากรต่างๆเข้าสู่ตนเอง สู่กลุ่มของตน สู่บริษัทของตน สู่ประเทศของตนโดยไม่มีความยับยั้งชั่งใจ การมุ่งแก้ไขที่ปลายเหตุไม่ว่าจะเป็นการเพิ่มพื้นที่สีเขียว การลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกไม่สามารถแก้ไขหรือลดทอนความรุนแรงของภัยพิบัติได้เลย เพราะการแก้ปัญหาให้ได้ผลต้องแก้ที่ต้นเหตุที่แท้จริงคือขจัดความโลภที่

เกินขอบเขตของมนุษย์ ดังนั้น การฟื้นฟูศีลธรรมโลกจึงเป็นภาวะเร่งด่วนที่จะต้องดำเนินการ เพราะหากไม่ฟื้นฟูศีลธรรมซึ่งเป็นการแก้ที่ต้นเหตุ ก็จะไม่สามารถแก้ไขปัญหาเหล่านี้ได้เลย

Read More